نیچه
📕نیچه
✍️شتفان تسوایگ
در ابتدای کتاب آمده است: تراژدی فریدریش نیچه یک درام تکبازیگر است: هیچ بازیگر دیگری در صحنۀ کوتاه زندگی او حضور ندارد. در طول پردههای این تراژدی که بسان بهمن فرو میریزد، مبارز منزوی در زیر آسمان توفانی سرنوشتش تنها است. هیچکس در کنارش نیست، هیچکسی در تقابل با او نیست، هیچ زنی نیست تا با حضور مهربانش فضای به وجود آمده را ملایم کند. هر حرکتی فقط از خود او سر میزند و خود او تنها شاهد است. در ابتدا چهرههای نادری این خطر را کردند که در سایۀ او فقط با حرکتی گنگ از سر ترس و شگفتی اقدام قهرمانانۀ او را همراهی کنند اما انگار که در برابر مهلکهای قرار گرفته باشند، کمکم پراکنده شدند.
همهچیز او را به هیجان میآورد و هیچچیز او را پایبند نمیکند. همین که موضوعی بکربودن و جذابیت و راز حیایش را از دست میدهد، آن را بی هیچ ترحمی رها میکند، بی اینکه به کسانی که بعد از او میآیند حسادت کند. نیچه هم از ورای تمام شناختها، شناخت را میجوید؛ شناختی که به طرزی ابدی غیرواقعی است و هرگز کاملاً دستیافتنی نیست. چیزی که تا سرحد رنج و نومیدی او را برمیانگیزاند، نه تصرفکردن، نه تصاحبکردن و نه لذتبردن است، بلکه همیشه پرسشکردن، جستجوکردن و شکارکردن است.
سه شنبه 5 آبان 1399 - 12:18:20 AM